-Noc.
-Czemu?
-Jest... piękna. Cicho, spokojnie. Światła gwiazd i Księżyca. Rzadko ktokolwiek... żyje w noc, ale to czyni ją tajemniczą i niepoznaną. Piękną.
Mer przytaknęła i niemo ułożyła usta w ,,Ahaaa..". Nagle wykrzyknęła głośno, tak, że podskoczyłam:
-Gabrielle znalazła ostatnio piękne miejsce! Opowiadała maluchom o tym, a ja też się temu przysłuchiwałam. Mówiła, gdzie to jest i podobno niezwykłość aż czuć! Idziemy!
I zaczęła biec, a ja za nią. Po kilku minutach biegu ujrzałyśmy kamień, który przysłaniał bluszcz.
-I co? Nie ma tu tego....-szepnęłam, nieco zawiedziona.
-Jest, ale ukryte-odpowiedziała wadera i odgarnęła zwisające rośliny.
<Mer?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz